Tennis elleboog.
Wat is een tennis elleboog?
Een tennis elleboog (Epicondylitis laterale) komt ongeveer bij 3% van de bevolkingspopulatie voor. In de leeftijdscategorie van 40 tot 50 jaar komt de aandoening het vaakst voor. Een tennis elleboog ontstaat meestal door veel repetitieve bewegingen zoals tennissers of fabrieksarbeiders.
Er wordt verondersteld dat aan deze aandoening micro- en macroscopische laesies in de gemeenschappelijke aanhechting van de pols- en vingerextensoren of -flexoren ten grondslag liggen en dit zou door overbelasting van deze spieren worden veroorzaakt. Klinische verschijnselen en gevolgen voor het bewegend functioneren zijn het onvermogen hebben om kracht te leveren met de hand bij het oppakken van een stoel, mok met drinken optillen, uitwringen van vaatdoek en Kracht zetten bij het geven van een hand.
Fysiotherapie bij een tennis elleboog.
Door het doen van een aantal testen tijdens het onderzoek kan de fysiotherapeut beoordelen of er inderdaad sprake is van een tennis elleboog. Voor de behandeling van een tennis elleboog zijn een combinatie van behandeling vaak het meest effectief. Het oefenen van de onderarm schouder en boven rug spieren, zijn hier een belangrijk onderdeel van. Dit hangt ook af van hoe de klachten zich presenteren. Er wordt lokaal gekeken naar de gewrichten van de elleboog of hier zich beperkingen bevinden en mochten deze aanwezig zijn kunnen er mobilisatie techniek worden toegepast of eventueel manipulaties. Deze zouden door een manueel therapeut kunnen worden uitgevoerd.